STÓRBRUNI

Já, það var ekki laust við að Ungverjinn hefði þurft að kalla til slökkvilið Debrecenborgar í gær. Atvikið átti sér stað um kvöldmatarleitið. Sólin skein, heiðskír himinn, logn og fuglarnir sungu í fjarska. Búið var að veita fyrstu hjálp dagsins skil (nákvæmlega 5,7 mínútur, þar eð gengið mætti 10 mín of seint). Haldið var heim á leið, og rotast uppi í sófa. Ungverjinn vaknaði svo við mikið vökvatap [it´s not what you think!!!] upp úr klukkan sjö um kveldið. Húð ungverjans var öll strekt, hörð og heit viðkomu, líkt og farið hafi verið með logsuðutæki yfir hendurnar. Aftersun í lítratali, vatnsdrykkja mikil og allt ónýtt. Já, sólin er komin til Debrecen, Ungverjinn er á litinn eins og stöðvunarskyldumerki, og árlegt bolfar er komið vel á leið.

Það er því kannski eins gott að maður er ekkert að fara til Miðjarðarhafsins... Það hefði verið e-ð mjög skrautlegt, jafnvel endurtekning á brunanum hér um árið í Ástralíunni... úff, nei takk